vía 2 , nf Definizione vite, orrugu de cosa tundhu (prus che àteru de metallu), sèmpere prus finóngiu de sa conca a sa punta e cun d-unu surcu chi girat a caragolu a manera chi sa crista, comente si faet girare a fortza, s'incàsciat in mesu de sa linna e dha poderat firma / partes de una v.: iscógliu o conca (cun incàsciu po dha girare a caciavite), ferme a caragolu, punta; fatu a vias = a caragolu, a singias, surcos, giros sèmpere prus largos Sinonimi e contrari màdria 1, vite Etimo itl. via.

«« Cerca di nuovo